به طور کلی ارتودنسی دندان ایمپلنت شده و انجام آن ها باهم مشکلی ایجاد نمی کند اما به دلیل اینکه ایمپلنت به استخوان فک جوش می خورد امکان حرکت آن وجود ندارد و باید متخصص ارتودنسی تشخیص دهد که انجام ارتودنسی به چه صورت می شود.در کل اگر دندان های کنار ایمپلنت جزو هدف ارتودنسی نباشد مشکلی پیش نمی آید.
ارتودنسی دندان ایمپلنت شده چگونه است
درمان ارتودنسی به صاف و مرتب کردن دندانها و اصلاح ناهمراستایی فک ها گفته می شود. هنگامی که میخواهید ارتودنسی کنید، دهان و دندان هایتان بررسی می شوند تا روشن شود چه درمانی و به چه روشی نیاز دارید. کسانی که ایمپلنت دندان کاشته اند در صورتی می توانند ارتودنسی انجام دهند که دندان ایمپلنت شده جزو هدف درمان نباشد؛ زیرا ایمپلنت مستقیم به فک جوش می خورد و امکان حرکت آن مانند دندان طبیعی وجود ندارد.
همچنین بخوانید: آیا می توان دندان روکش شده را ارتودنسی کرد
ایمپلنت دندان چیست
ایمپلنت، جایگزین دندان طبیعی برای دندان های از دست رفته است. در این روش یک پیچ تیتانیومی به عنوان ریشه دندان در استخوان فک قرار می گیرد. سپس روی آن روکش دندان قرار میگیرد. مانند دندان های طبیعی است و مشکلی در غذا خوردن و صحبت کردن هم پیش نمی آید.
اگر دندان از دست رفته داشته باشم میتوانم ارتودنسی کنم؟
برنامه درمان ارتودنسی هنگامی که دندان از دست رفته تان هنوز جایش خالی باشد با زمانی که با ایمپلنت پر شده باشد اندکی تفاوت دارد.
اگر جای دندان هنوز خالی است بسته به شرایط چند راهکار میتوان برشمرد:
-
- اگر شلوغی و نامرتبی دندان ها نیز داشته باشید یا جای خالی کافی برای صاف و مرتب کردن همه دندانها نداشته باشید ممکن است پیشنهاد شود جای دندان از دست رفته با ارتودنسی بسته شود.
- اگر شرایط به گونه ای است که دندان از دست رفته باید جایگزین شود اما هنوز ایمپلنت نگذاشته اید و در آینده میخواهید بگذارید، براکت به گونه ای نصب میشود که جای خالی دندان، حفظ شود تا در آینده بتوانید بریج یا ایمپلنت بگذارید.
- اگر جای خالی دندان به اندازه ای پهن نیست که بتوان جای آن پروتز جایگزین گذاشت ولی نیاز است که دندانی به جای آن قرار بگیرد، با براکت میتوان جای خالی را پهنتر کرد تا فضا برای جایگزینی دندان بس باشد.
آیا پس از کاشت ایمپلنت میتوانم درمان ارتودنسی انجام بدهم؟
در بسیاری از وقت ها بیماران ارتودنسی که برای درمان مراجعه می کنند، پیش تر ایمپلنت کاشته اند یا به دلایلی که پیشتر به آنها اشاره شد نیاز بوده که نخست ایمپلنت جایگذاری شود.
اگر ایمپلنت درست جانمایی شده باشد، پس از درمان ارتودنسی همگی دندان ها همراستا و مرتب می شوند و نتیجه دلخواه میرسید.
اما اگر پس از همراستا شدن دیگر دندان ها به نظر میرسد که ایمپلنت در جای درستی قرار ندارد و با دیگر دندان ها همراستا نیست، شما و ارتودنتیست باید تصمیم گیری نمایید که به لبخندی که زیبا هست اما ایده آل نیست رضایت دهید یا ایمپلنت بیرون کشیده شده و درمان ارتودنسی را انجام بدهید و سپس دوباره ایمپلنت بکارید.
آیا بهتر است اول ایمپلنت کنیم یا ارتودنسی؟
اگر هم به درمان ارتودنسی نیاز دارید و هم ایمپلنت دندان میخواهید، معمولا پیشنهاد میشود نخست براکت بگذارید و درمان ارتودنسی را به پایان برسانید. چرا که پس از جایگذاری ایمپلنت، دیگر نمیتوانید آن را حرکت دهید چون بر خلاف دندان معمولی، ایمپلنت به استخوان جوش میخورد و قابلیت حرکت ندارد. دندان معمولی با بافتهای رشته ای زنده ای به استخوان متصل است و به تدریج میتواند حرکت کند.
از سویی دیگر بسیاری از بیماران نخست باید درمان ارتودنسی انجام بدهند تا جای کافی برای ایمپلنت فراهم شود و ریشه دندان های همسایه از جای خالی به کنار کشیده شوند تا آسیب نبینند.
همچنین نکات ریزتر درباره: اول ایمپلنت بکاریم یا ارتودنسی کنیم
در چه مواردی ارتودنسی بعد از ایمپلنت انجام می شود؟
گاهی شرایط به گونه ای است که بهتر است ایمپلنت پیش از ارتودنسی کاشته شود. اگر دندانهای پیرامون ایمپلنت هدف درمان ارتودنسی نباشد میتوان ایمپلنت را پیش از ارتودنسی جایگذاری کرد.
همچنین اگر ارتودنتیست بخواهد از ایمپلنت به عنوان لنگرگاهی برای اعمال نیرو به دندانها بهره ببرد و با کمک آن دندان های دیگر را جا به جا کند، نخست ایمپلنت کاشته میشود و در گام بعدی درمان ارتودنسی انجام می شود.
مزایای ارتودنسی دندان ایمپلنت شده چیست؟
دندان ها با گذر زمان در اثر فشارهایی که وارد میشود حرکت میکنند اما ایمپلنت در جای خود استوار می ایستد. از این رو اگر جانمایی ایمپلنت به درستی انجام شده باشد، میتوان از آن به عنوان معیار و مرجع و همچنین نقطه ثابت لنگر برای همراستا کردن دندان های دیگر در آینده نیز بهره برد.
از ایمپلنت دندان در درمان ارتودنسی چگونه استفاده میشود؟
ایمپلنت به دلیل استحکام بالا و پیوند قوی با استخوان، میتواند به کمک درمان ارتودنسی بیاید به این گونه که از آن به عنوان لنگرگاه و نقطه ثابت استفاده می شود که دندانهای دیگر را به سویی می کشد. در این شرایط، روکش ایمپلنت برداشته میشود و وسیله ارتودنسی با پایه ایمپلنت تنظیم و سفت میشود. پس از پایان درمان که وسیله ارتودنسی از دهان برداشته میشود، روکش دندان بر روی ایمپلنت سوار میشود.
جدا از ایمپلنت، از لنگر موقتی (TAD) به نام لنگر پیچی (میکرو اسکرو) میتوان بهره برد. لنگر پیچی یک پیچ کوچک تیتانیومی است که به صورت کم عمق در استخوان فک کار گذاشته میشود تا لنگرگاهی برای کنترل نیرویی که بر دندانها وارد میشود باشد. برای نمونه ممکن است گروهی از دندانها نیاز باشد که به بالا کشیده شوند در حالی که دیگر دندانها به سوی عقب دندان کشیده میشوند یا قدرت دندانهای آسیاب بزرگ برای به عقب کشیدن دندانها بسنده نمیکند. در این شرایط لنگرپیچی در جایی از دهان کارگذاری میشود که به بهترین گونه نیرو به دندانها وارد شود.
در بسیاری وقتها لنگر پیچی جایگزین خوبی برای هدگیر هستند.
علت تداخل ایمپلنت در نتایج ارتودنسی چیست؟
همانگونه که پیشتر اشاره شد، ایمپلنت به استخوان فک جوش خورده و هیچ گونه حرکتی ندارد. از این رو اگر دندانهای پیرامون آن حرکت کنند و این تغییر موقعیت در هنگام کاشت ایمپلنت پیش بینی نشده باشد، دیگر نمیتوان ایمپلنت را تکان داده و با آنها همراستا کرد.
همچنین بخوانید: انواع براکت ارتودنسی چه کاربردی دارند
آیا براکت را می توان به روکش دندان یا تاج مصنوعی وصل کرد؟
کسانی که تاج مصنوعی (مانند روکش دندان یا ایمپلنت) دارند هم می توانند ارتودنسی کنند. براکت را میتوان با چسب دندان به روکش متصل کرد و یا این که از پلاک شفاف ارتودنسی (الاینر) برای همراستا کردن دندانها بهره برد که نیازی به چسباندن هیچ وسیله ای به روکش دندان ندارد.
